Instalacja Postfixa
Domyślnym demonem odpowiedzialnym za pocztę jest Sendmail. Z wielu powodów program ten stracił na popularności i w jego miejsce konfiguruje się inne, łatwiejsze, bezpieczniejsze i bardziej skalowalne. Jednym z nich jest Postfix. Aby zainstalować Postfixa na FreeBSD wystarczą dwa polecenia:
Wybieramy opcje: PCRE, SASL2, TLS, MYSQL oraz odznaczamy DOVECOT jako domyślnego demona autentykacji SASL. Zgodnie z wybranymi parametrami razem z Postfiksem zainstalowany zostanie demon połączeń (SASL). Wymaga on, poza domyślnymi parametrami, opcji: MYSQL, którą należy zaznaczyć. Po instalacji Postfixa i w razie potrzeby pakietów zależnych (instalują się automatycznie) musimy wymusić na naszym systemie, aby domyślnym programem wysyłającym pocztę był Postfix. W tym celu w pliku /etc/rc.conf wpisujemy następujące frazy:
oraz w pliku /etc/mail/mailer.conf zmieniamy wszystkie wpisy na:
Takie ustawienia zapewniają, że demon Sendmaila zostaje zastąpiony przez Postfixa.
Postfix domyślnie poszukuje bazę aliasów w pliku /etc/alias es.db. Poniższa sekwencja poleceń resetuje ten plik. Tez zabieg nie jest konieczny, ale powoduje, że Postfix nie sypie błędami w plikach logów:
O aliasach będzie bardziej szczegółowo w dalszych rozdziałach
Dodajemy jeszcze wpis, aby Postfix startował automatycznie:
I restartujemy maszynę. Dla ciekawostki powiem, ze jest to jedyny restart komputera w całej konfiguracji (osobiście podczas budowania zaawansowanego serwera na FreeBSD nie spotkałem się z „wymuszeniem” restartu poza tym miejscem :)). Konfigurację i znaczenie SASL opiszę w dalszej części. Po restarcie komputera Postfix będzie uruchomiony.
cd /usr/ports/mail/postfix/ && make install cleanWybieramy opcje: PCRE, SASL2, TLS, MYSQL oraz odznaczamy DOVECOT jako domyślnego demona autentykacji SASL. Zgodnie z wybranymi parametrami razem z Postfiksem zainstalowany zostanie demon połączeń (SASL). Wymaga on, poza domyślnymi parametrami, opcji: MYSQL, którą należy zaznaczyć. Po instalacji Postfixa i w razie potrzeby pakietów zależnych (instalują się automatycznie) musimy wymusić na naszym systemie, aby domyślnym programem wysyłającym pocztę był Postfix. W tym celu w pliku /etc/rc.conf wpisujemy następujące frazy:
sendmail_enable="NO"
sendmail_flags="-bd"
sendmail_pidfile="/var/spool/postfix/pid/master.pid"
sendmail_outbound_enable="NO"
sendmail_submit_enable="NO"
sendmail_msp_queue_enable="NO"
oraz w pliku /etc/mail/mailer.conf zmieniamy wszystkie wpisy na:
sendmail /usr/local/sbin/sendmail
send-mail /usr/local/sbin/sendmail
mailq /usr/local/sbin/sendmail
newaliases /usr/local/sbin/sendmail
Takie ustawienia zapewniają, że demon Sendmaila zostaje zastąpiony przez Postfixa.
Postfix domyślnie poszukuje bazę aliasów w pliku /etc/alias es.db. Poniższa sekwencja poleceń resetuje ten plik. Tez zabieg nie jest konieczny, ale powoduje, że Postfix nie sypie błędami w plikach logów:
# postfix stop
# rm -f /etc/aliases.db
# newaliases
# postfix start
O aliasach będzie bardziej szczegółowo w dalszych rozdziałach
Dodajemy jeszcze wpis, aby Postfix startował automatycznie:
postfix_enable="YES"
I restartujemy maszynę. Dla ciekawostki powiem, ze jest to jedyny restart komputera w całej konfiguracji (osobiście podczas budowania zaawansowanego serwera na FreeBSD nie spotkałem się z „wymuszeniem” restartu poza tym miejscem :)). Konfigurację i znaczenie SASL opiszę w dalszej części. Po restarcie komputera Postfix będzie uruchomiony.